Το ζητήσατε και δεν θα μπορούσε παρά να γίνει πραγματικότητα. Ο Παραθερισμός του Κάρλο Γκολντόνι λόγω μεγάλης προσέλευσης και απαίτησης σας θα ανέβει για δυο ακόμη φορές την προσεχή Παρασκευή 9 Ιουνίου και το προσεχές Σάββατο 10 Ιουνίου στις 21.30. Μάλιστα μετά την παράσταση του Σαββάτου θ’ ακολουθήσει βράβευση για τους παραγωγούς των τριών εφετινών μας επαγγελματικών παραστάσεων παρουσία του καθηγητικού προσωπικού και των σπουδαστών της σχολής σ’ ένα εορταστικό πάρτι με d.j. και άφθονο κρασί.
———————————————————————————————————————————————————————
Η Ανωτέρα Δραματική Σχολή ΙΑΣΜΟΣ τιμώντας τον αξέχαστο θεατράνθρωπο Βασίλη Διαμαντόπουλο ορίζει τη χρονική περίοδο μεταξύ 5 Μαΐου 2017 και 5 Μαΐου 2018 ως Έτος Μνήμης για τον αείμνηστο ιδρυτή μας.
ΚΑΡΛΟ ΓΚΟΛΝΤΟΝΙ/ Ο ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΜΟΣ/ μια κωμωδία της εποχής μας
Φαίνεται τελικά πως κάποιοι άνθρωποι δεν πηγαίνουν διακοπές για ανάπαυση και αναζωογόνηση αλλά για να χορτάσουν τη ματαιοδοξία τους και να επιδείξουν τον πλούτο τους.
Τέτοιοι είναι και οι ήρωες του «Παραθερισμού» του Κάρλο Γκολντόνι που παρουσιάζουν η Ανωτέρα Δραματική Σχολή ΙΑΣΜΟΣ και οι σπουδαστές της στο Θέατρο Γκλόρια από Παρασκευή 26 Μαΐου 2017 και για εννέα μόνο παραστάσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως τα έσοδα διατίθενται για τους σπουδαστές και τους καθηγητές της Σχολής.
Το έργο λειτουργεί ως τοιχογραφία μιας παράξενης εποχής σαν τη δική μας και είναι μια λαμπρή κωμωδία που φωτίζει χαρακτήρες που σίγουρα τους έχουμε δει να κυκλοφορούν γύρω μας.
Το θέμα της κωμωδίας δεν είναι τόσο αυτό καθαυτό το θέμα του παραθερισμού – όσο οι καβγάδες της παραμονής, τα πείσματα των ερωτευμένων και η αντιπαλότητα των κοριτσιών που για ασήμαντα πράγματα δημιουργούν την εντύπωση πως μπορούν ν’ αγγίξουν την τραγωδία.
Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Τζίνα Αγραφιώτη, Χριστίνα Αλιμπράντη, Μοσχούλα Ατσιδαύτη, Ζωή Γλούφτση, Τίφανη Δανιήλ, Κλέα Διαμάντη, Σπυρούλα Κάιζερ, Αλεξία Καλογεροπούλου, Βασιλεία Κανάκη, Ιφιγένεια Κουραμπά, Βασιλική Κωστοπούλου, Αλέξανδρος Λίβανος, Νίκη Μαστροκάλου, Ορέστης Παναγόπουλος, Ευαγγελία Παπανικολάου, Θεοδώρα Παππά, Βασίλης Σιμιτσής, Γιάννης Σκόδρας, Χαρά Στάθη, Δήμητρα Στρατικοπούλου, Χρήστος Τσούκας, Άρνολντ Χατζής, Νίκος Χριστοφυλλάκης.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Αλέξανδρος Κοέν
Παραστάσεις: από Παρασκευή 26 έως και Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017
καθημερινά στις 21.30 & το Σάββατο επιπλέον στις 18.30
τιμή εισιτηρίου: 5 ευρώ
| ΘΕΑΤΡΟ ΓΚΛΟΡΙΑ | Ιπποκράτους 7 | τηλ. 2103600832 |
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΕΝ
Φαίνεται τελικά πως κάποιοι άνθρωποι δεν πηγαίνουν διακοπές για ανάπαυση και αναζωογόνηση αλλά για να χορτάσουν τη ματαιοδοξία τους και να επιδείξουν τον πλούτο τους.
Τέτοιοι είναι και οι ήρωες του «Παραθερισμού» του Κάρλο Γκολντόνι που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Βενετία το φθινόπωρο του 1761. Έργο της ωριμότητάς του εκτείνεται σε τρία μέρη, όπου διαδοχικά καταγράφονται ο πυρετός της προετοιμασίας για τον παραθερισμό, τα ευτράπελα που συμβαίνουν στην εξοχή και τέλος η μελαγχολία της επιστροφής. Το φινάλε του όχι ιδιαιτέρως ευτυχές.
Το θέμα της κωμωδίας δεν είναι τόσο αυτό καθαυτό το θέμα του παραθερισμού – όσο οι καβγάδες της παραμονής, τα πείσματα των ερωτευμένων και η αντιπαλότητα των κοριτσιών που για ασήμαντα πράγματα δημιουργούν την εντύπωση πως μπορούν ν’ αγγίξουν την τραγωδία.
Η παράστασή μας επέλεξε να διατρέχει τρεις δεκαετίες που για τον σύγχρονο Έλληνα αποτελούν σταθμό, και που καθόρισαν ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο. Εκκινώντας από το κυρίαρχο αίσθημα κάθε μέρους της τριλογίας του «Παραθερισμού» διανύουμε ένα μακρύ ταξίδι με αφετηρία την Προσδοκία, με ενδιάμεση στάση την Ασυδοσία, για να καταλήξουμε στην Ανέχεια.
«Η μανία του παραθερισμού», το πρώτο μέρος της τριλογίας, στήνεται στη δεκαετία του 1960, μια εποχή που χαρακτηρίστηκε από την προσμονή της αλλαγής, την ελπίδα πως κάτι καινούργιο ξεκινά. Το δεύτερο μέρος, «Οι περιπέτειες του παραθερισμού», μας μεταφέρει στη δεκαετία του 1980, μια δεκαετία που είχε όλες τις προοπτικές για να χαρακτηριστεί ως χρυσή, αλλά κατέληξε μια χαμένη περίοδος, μια δεκαετία που ανέχτηκε με τον πιο βίαιο τρόπο τη συνύπαρξη εντελώς αντιφατικών τάσεων και στοιχείων. Στο τρίτο μέρος της «Επιστροφής από τον παραθερισμό» έχουμε ήδη φτάσει στις μέρες μας, όπου σαν να ήρθε η ώρα του σκληρού απολογισμού, μια εποχή σκοτεινή και δαιδαλώδη, όπου η Ελπίδα –με μια πρώτη ματιά τουλάχιστον– απουσιάζει.
Πολύ συχνά όλους αυτούς τους μήνες της προετοιμασίας της παράστασης το μυαλό μου επιστρέφει στα χρόνια που –σπουδαστής κι εγώ στον Ίασμο– συμμετείχα στις παραστάσεις της Σχολής. Και καταλαβαίνω πως η ένταση του αισθήματός μου τώρα είναι ίδια με τότε. Η συγκίνησή μου γι’ αυτή την παράσταση είναι μεγάλη· κι αυτό επειδή θα ήθελα να λειτουργήσει σαν μια παρακαταθήκη της Σχολής προς τους νέους της ηθοποιούς, κάτι σαν «οδηγίες προς ναυτιλλόμενους», σαν ένα βάπτισμα του πυρός στον επαγγελματικό στίβο. Κι είναι αλήθεια πως, μόλις η Σχολή αποφάσισε να στηρίξει τόσο γενναιόδωρα αυτή την παραγωγή, αμέσως οι σπουδαστές της λες και μεταμορφώθηκαν σε επίδοξους επαγγελματίες έτοιμους να κατακτήσουν τη σκηνή με τη λάμψη, την ορμή και το ταλέντο τους. Με φανατική πίστη, λοιπόν, πως το βλέμμα τους μπορεί και βλέπει με μοναδικό τρόπο κι ευαισθησία όσα συμβαίνουν γύρω τους, εύχομαι… καλοτάξιδοι!
Αλέξανδρος Κοέν
Ο ΚΑΡΛΟ ΓΚΟΛΝΤΟΝΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ
Στην Ιταλία –και κυρίως στη Βενετία– η μανία του παραθερισμού, αυτές οι περιπέτειες και αυτές οι θλιβερές αναμνήσεις παρέχουν ευτράπελο υλικό κατάλληλο για κωμωδία.
Στη Γαλλία ίσως να μην υπάρχει αυτός ο φανατισμός που κάνει τον παραθερισμό μάλλον υπόθεση πολυτέλειας παρά ευχάριστη αναψυχή.
Ωστόσο από τότε που ήρθα στο Παρίσι έχω δει κόσμο που χωρίς να του ανήκει ούτε μια σπιθαμή γης για να καλλιεργήσει διατηρεί με μεγάλα έξοδα μια εξοχική κατοικία, και καταστρέφεται με την ίδια ευκολία όπως κι οι Ιταλοί. Η κωμωδία μου παρουσιάζοντας την τρέλα των συμπατριωτών μου θέλει να υπαινιχθεί στα πεταχτά πως παντού τα πράγματα μπερδεύονται, όταν οι μεσαίες τάξεις θέλουν να συναγωνιστούν τις πλούσιες.
Στην κωμωδία μου αυτή ανάμεσα στα γέλια και στα παιχνίδια και στις διασκεδάσεις προσπαθώ να κριτικάρω την τρέλα της σπατάλης και τους κινδύνους της χωρίς όρια ελευθερίας.
[…]
Ο γάμος του Λεονάρντο και της Τζακίντα, όπως και αυτός του Γκουλιέλμο και της Βιττόρια, δεν είναι καθόλου ο σκοπός του έργου μου. Ήθελα στο πρώτο μέρος της κωμωδίας να παρουσιάσω το άμετρο πάθος των Ιταλών για παραθερισμό. Με το δεύτερο ήθελα να δείξω τους κινδύνους της ελευθερίας που βασιλεύει σε αυτές τις συντροφιές. Έτσι έκανα το καθήκον μου και ήμουν έτοιμος να συνθέσω μια πραγματεία για να υποστηρίξω πως οι δυο κωμωδίες ήταν ολοκληρωμένες. Όμως, ήταν ακόμη καλύτερο να γράψω την τρίτη κωμωδία που είχα υποσχεθεί.
Κάρλο Γκολντόνι
Απομνημονεύματα
Μέρος Δεύτερο, Κεφάλαια 26 & 28
