Η διδασκαλία της τέχνης του κινηματογράφου στις δραματικές σχολές, αποτελεί σημαντικότατη εκπαίδευση για την λειτουργία του  ηθοποιού μπροστά στην κάμερα. Οι συμπυκνωμένες (μιας και δε πρόκειται να αναφέρομαι σε μέλλοντες σκηνοθέτες και τεχνικούς αλλά σε ηθοποιούς) γνώσεις της οικοδόμησης μιας κινηματογραφικής ταινίας, το γοητευτικό πέρασμα από την ιστορία του κινηματογράφου, η γνωριμία με τις διάφορες σχολές και τις τεχνοτροπίες που διαδέχθηκαν η μία την άλλη στην πάροδο του χρόνου, δίνουν, αθροιστικά, την έμπνευση και το πάθος που χρειάζεται ο ηθοποιός για να βουτήξει στην κινηματογραφική του εμπειρία. Πέρα από την θεωρητική προσέγγιση όμως και τα επιμέρους τμήματα στην πορεία της κινηματογραφικής κατασκευής, εστίαση και κύρια σημασία θα δοθεί στην τέχνη του ηθοποιού μπροστά στην κάμερα, τις διαφορές που προκύπτουν από την ερμηνεία του στη σκηνή και η εν γένει ψυχολογία που αφορά σε μια τέχνη εκ διαμέτρου διαφορετική από την τέχνη του θεάτρου. Ασκήσεις και προσωπικές ερμηνευτικές καταθέσεις με άξονα τα πλάνα συνόλου, τα διπλά πλάνα και φυσικά το πολυπόθητο gro-plan θα είναι βασικό στοιχείο ενεργούς συμμετοχής μέσα στο μάθημα. Φυσικά προβολές και αναλύσεις ταινιών και σκηνών από το εγχώριο και παγκόσμιο σινεμά, αναλύσεις κινηματογραφικών πλάνων που θα μείνουν αξεπέραστα στο πέρασμα του χρόνου και φυσικά γνωριμία με κινηματογραφικές ερμηνείες σπουδαίων ηθοποιών που πέρα από την εκπαιδευτική διάσταση δίνουν έμφαση και προσθέτουν σε όλο το μεγαλείο του σινεμά.