Η Λυδία Κονιόρδου είναι Ελληνίδα ηθοποιός, που έχει διακριθεί για τη συμμετοχή της στο θέατρο, κυρίως σε αρχαιοελληνικές τραγωδίες.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1971 έως το 1974. Το 1977 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «Θεάτρου της Άνοιξης» (1977), ενώ συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο σε έργα των Ιονέσκο, Πλαύτου, Δ. Ρώμα και έπαιξε την Αντιγόνη στις Φοίνισσες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή (1977-1978).
Από το 1978 έως το 1987 ήταν μόνιμο μέλος του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν και έπαιξε ρόλους σε έργα του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, Γιώργου Λαζάνη και Μίμη Κουγιουμτζή. Πήρε μέρος ως Κορυφαία του Χορού σε πολλά έργα του αρχαίου δράματος, ενώ έπαιξε την Αθηνά στις Ευμενίδες και την Κλυταιμνήστρα στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή και στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου.
Το 1996 σκηνοθέτησε την Ηλέκτρα του Σοφοκλή για το Εθνικό Θέατρο, κρατώντας και τον ομώνυμο ρόλο. Το 1998 έπαιξε στη Φόνισσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, το 2000 στη Γέρμα του Λόρκα και το 2001 στην Ορέστεια.
Από το 1993 έως το 1996 ανέλαβε τη διεύθυνση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου. Έχει διδάξει υποκριτική σε ιδιωτικές σχολές και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, καθώς επίσης και στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Το 2004 πήρε μέρος στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαιωάννου. Από το 2007 είναι καλλιτεχνική διευθύντρια στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας. Το καλοκαίρι του 2008 έπαιξε για πρώτη φορά την Μήδεια του Ευριπίδη με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.
Το καλοκαίρι του 2009 στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Λάρισας ενσαρκώνει το διπλό ρόλο Ηλέκτρας – Κλυταιμνήστρας στις Χοηφόρες του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου με συμπρωταγωνιστή τον Νίκο Ψαρρά στο ρόλο του Ορέστη.
Το 1992 πήρε το βραβείο «Κουν» για την προσφορά της στην τραγωδία.
ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΛΑΚΗ ΕΝΑΡΞΗ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024
ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΗΘΟΠΟΙΟ ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΛΑΚΗ Άξονας του σεμιναρίου είναι η επικοινωνία. Είναι το άνοιγμα στο γεγονός ότι δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος να εκφράσεις