ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2016-2017
Μια νέα χρονιά, γεμάτη σκέψεις και όνειρα για τη μοναδική τέχνη του Θεάτρου, ξανοίγεται μπροστά μας. Στη νέα αυτή χρονιά εκτός από την πρακτική άσκηση με σχέδια και σκηνογραφικές μακέτες, θα επιχειρήσουμε μια ουσιαστική έρευνα σε όλα τα εικαστικά κινήματα που τα τελευταία διακόσια χρόνια επηρέασαν και επηρεάζουν τη θεατρική εικόνα. Η εικόνα αυτή είναι ένας καθρέφτης των κοινωνιών, των χωρών, των θρησκειών, της εξουσίας, των διαθέσεων, των ηλικιών, των τάξεων και εν ολίγοις προσδιορίζει το σκοπό και την ουσία του θεατρικού οράματος. Με αναδρομές στο παρελθόν και αναφορές στο παρόν και το μέλλον, η γνώση αυτή θα μας βοηθήσει να αναγνωρίσουμε έννοιες όπως αφαίρεση και θεατρικότητα και παράλληλα θα μας καταστήσει ικανούς να προσδιορίζουμε το συναισθηματικό στίγμα και τη συγκίνηση που κουβαλάει μέσα της η θεατρική εικόνα. Ακόμα, περιπλανήσεις στην αγαπημένη πόλη, στις αγορές, στα μουσεία και στα μαγαζιά, θα βοηθήσει να εννοήσουμε την αξία των χρωμάτων, τη λειτουργία των αισθήσεων, τη διαφορετικότητα των ανθρώπινων όψεων, το στυλ και τις επιρροές. Τα μαθήματα μας είναι πολύτιμα. Όχι μόνο για εσάς αλλά προτίστως για εμένα που έχω τη χαρά να μεταφέρω τις εμπειρίες μου σε νεότερους ανθρώπους, διδάσκοντας τους τη σκηνογραφία, ένα από τα συναρπαστικότερα κεφάλαια του θεάτρου”.
Γιάννης Μετζικωφ
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
Σ’ αυτή τη Σχολή, προσπαθούμε η ενδυματολογία και η σκηνογραφία, αυτές οι καθοριστικές τέχνες του θεάτρου να μην έχουν απλώς να κάνουν με μια ψυχρή εκμάθηση, ούτε με μια αποκριάτικη κατασκευαστική διαδικασία, αλλά με ένα βαθύ μακροβούτι στις προθέσεις του συγγραφέα, στα σημαίνοντα της θεατρικής εικόνας και πάνω από όλα στο όραμα του σκηνοθέτη.
Μ’ αυτό τον τρόπο θα λέγαμε πως η διδασκαλία των θεατρικών εικαστικών σε μια Δραματική Σχολή, δεν είναι παρά μια έρευνα, πάνω στο πως μπορούμε να ταιριάξουμε τον χαραχτήρα του κάθε ρόλου, καθώς και την όψη του χώρου μέσα στον οποίο θα δράσει, έτσι ώστε να δημιουργούμε την απαραίτητη προδιάθεση στον θεατή για να προεικάσει και να κατανοήσει την δραματική εξέλιξη της υπόθεσης και το πεπρωμένο του ήρωα. Ο τρόπος που θα προσεγγίσουμε το κείμενο και που με μια δεύτερη ίσως ανάγνωση καταλάβουμε πως είναι ο ψυχισμός του κάθε ρόλου, είναι καταλυτικός για το αποτέλεσμα της παράστασης.
Τα εικαστικά μέρη μιας παράστασης, ίσως δεν είναι μόνο η ποιητικότητα, η ζωγραφικότητα και η εκλεπτυσμένη αναπαραστατική ποιότητα που φτιάχνουν το γοητευτικό μέρος της θεατρικής πράξης. Στις άδοξες μέρες μας η θεατρική εικόνα είναι το καθρέφτισμα της αβεβαιότητας των καιρών, των μεγάλων αμφισβητήσεων, των πολέμων, της διαφθοράς και των κοινωνικών προβλημάτων και εκεί ο κάθε θεατής δεν καλείται να ταξιδέψει σε ένα μακρινό παρελθόν αλλά να αναγνωρίσει κοινωνικά θέματα που τον απασχολούν σήμερα.
Διδάσκοντας τα παιδιά αυτής της Σχολής, διδάχτηκα από τις ιδέες, τους τρόπους και τις γνώμες τους. Αυτή η ολόψυχη κατάθεση, η συνεργασία και η ευρύτατη συμμετοχή είναι η μεγαλύτερη μου χαρά ώστε να συνεχίσω.
ΜΑΚΕΤΕΣ
Κάθε χρόνο οι μαθητές του ΙΑΣΜΟΥ, στα πλαίσια του μαθήματος σκηνογραφίας με τον Γιάννη Μετζικώφ, κάνουν μια εργασία – κατασκευή μακέτας. Ρωτήσαμε, λοιπόν, τον καταξιωμένο ζωγράφο, σκηνογράφο και ενδυματολόγο σχετικά με αυτή τη διαδικασία και μας απάντησε:
Η σκηνογραφική μας προσπάθεια, τη χρονιά που μας πέρασε, είχε εξαιρετικά αποτελέσματα, τέτοια που ειλικρινά ξάφνιασαν τους πάντες με την πρωτοτυπία, την ατμόσφαιρα, τη δύναμη και το συναίσθημα που οι σπουδαστές μας κατάφεραν να περάσουν στις δουλειές τους. Πολλές από αυτές ήταν πραγματικά εκπληκτικές!
Κάποιες στιγμές, βλέποντας αυτές τις εργασίες, αλλά και πάνω από όλα, το κέφι και το ολόψυχο δόσιμο που κατέθεσαν οι σπουδαστές μέχρι να τις ολοκληρώσουν, λες με όλη σου τη καρδιά, άξιζε τον κόπο, άξιζαν οι ατέλειωτες ώρες που αφιερώθηκαν μέχρι να βγουν αυτές οι εικόνες έξω, μέχρι να βρεθούμε μπροστά σ΄αυτό το αποτέλεσμα!!
Πάντα, είχα βαθιά πεποίθηση ότι η ορμή της νιότης περιέχει τις γοητευτικότερες ανατροπές και εν προκειμένω, μέσα από όλον αυτό τον διάλογο, όπως εγώ θέλω να ορίζω τη διδασκαλία, πιστέψτε με ένοιωσα ότι πήρα και γω αντίστοιχα πράγματα από τους μαθητές μου και διδάχτηκα από την αυθόρμητη, πηγαία και συχνά αιρετική τους κατάθεση.
Είμαι σίγουρος ότι η φετινή χρονιά θα είναι γεμάτη από μια τέτοια δημιουργική σκέψη!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
O Γιάννης Παπαδάκης- Μετζικώφ είναι Έλληνας ζωγράφος, σκηνογράφος και ενδυματολόγος. Γεννήθηκε το 1955 στο Καστέλι Κισσάμου Χανίων και μεγάλωσε στην Καστέλα του Πειραιά.Ο πατέρας του, Μετζικώφ, ήταν από την Πλάκα Αποκορώνου Χανίων και η μητέρα του Ευαγγελία, το γένος Γιατίλη έχει καταγωγή από την Μικρά Ασία και την Χίο. Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής των Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1980, είχε δάσκαλο στο τμήμα ζωγραφικής τον Γιάννη Μόραλη και στο τμήμα σκηνογραφίας- ενδυματολογίας τον Βασίλη Βασιλειάδη. Μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας και ενώ ήδη είχε παρουσιάσει τη δουλειά του σε αρκετές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικών κατασκευών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ασχολήθηκε με το θέατρο και συγκεκριμένα με την σκηνογραφία και την ενδυματολογία στο θέατρο. Ο Γιώργος Μιχαηλίδης ήταν ο άνθρωπος που τον παρουσίασε στο κοινό για πρώτη φορά με την παράσταση «Κρίμα που είναι πόρνη» του Τζων Φορντ. Από τότε και για πολλά χρόνια, έχει εργαστεί σε πλήθος παραστάσεων στο Εθνικό Θέατρο, στο Κ.Θ.Β.Ε., στον Θ.Ο.Κ., στο Θέατρο Τέχνης, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στα περισσότερα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.,σε πολλούς ιδιωτικούς θιάσους, σε παραγωγές εκτός Ελλάδος και σε κάθε μορφή και είδος θεάτρου Έχει δουλέψει με σημαντικoύς σκηνοθέτες (Κακογιάννη, Βολανάκη, Drese, Μπάκα, Βουτσινά, Κούνδουρο, Ευαγγελάτο ,Kartalof, Μιχαηλίδη, Τσιάνο, Χουβαρδά, Zelenski, Νικολαίδη, Μαρμαρινό, Κακλέα, Τσακίρη, Χατζάκη, Τριβιζά, Χαραλάμπους, Γαβριηλίδη, Χρονόπουλο, Μαστοράκη, Φιλίππογλου, Κοντούρη κ.ά.), αλλά και χορογράφους όπως τη Ζουζού Νικολούδη,τον Δημ. Παπαιωάννου κ.α. Εκθέσεις του Γιάννη Μετζικώφ έχουν φιλοξενηθεί στο μουσείο Αλεξάντερ Πούσκιν στη Μόσχα, στο Ρωσικό Κρατικό μουσείο στην Αγία Πετρούπολη, στο μουσείο της Πόλεως της Βαλένθια, στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο, στην Αλ ντε Σααρμπέκ στις Βρυξέλλες και σε πολλές ελληνικές συλλογές και παρουσιάσεις. Το φθινόπωρο του 2010 η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε παρουσιάζοντας το σύνολο του εικαστικού έργου του στο θέατρο με πολύμηνη έκθεση. Η έκθεση παρουσιάστηκε στην γενέτειρα πόλη του, τα Χανιά, και έκλεισε την πορεία της στο Covent Garden του Λονδίνου στις 26 Οκτωβρίου του 2011. Ειναι παντρεμένος με την Καίτη Περβαινά από το Άστρος Κυνουρίας και έχει δυο κόρες, την Ρωξάνη και την Υακίνθη
